Exposities

Ilja van Rijswijk

Van daar naar hier met Hierendaar.

Hierendaar, vond ik destijds toen facebook nog hip and happening was een mooie duidelijke pseudoniem voor wat ik nu eigenlijk precies deed en fotografeerde. Nu, want we hebben het ondertussen toch wel over ongeveer 12 jaar terug, dekt het nog steeds de lading alleen wel iets meer gefocused op urbex en landschappen.

Voor mijn werk vlieg ik de hele wereld over, van Australië tot Canada en alles wat er tussenin ligt. Ik ben de technisch producent van Energy-Floors, de welkbekende dansvloer die energie opwekt en ondertussen o.a. met de band Coldplay aan het touren is. Ik ben een gezegend man want omdat we  langere periodes op een plek zijn heb ik vaak de tijd  en de mogelijkheid om erop uit te trekken en te fotograferen.

De passie voor Urbex ontvlamde na het zien van een filmpje over het Dadipark in België, een verlaten pretpark dat gesloten werd na een ongeval. ,,Ik zag een filmpje op Youtube en wilde het met eigen ogen zien. Samen met een vriendin zijn we daar om vier uur ’s nachts heen gereden en over het hek geklommen.” Ik trof overgroeide attracties waar de karretjes nog staan te wachten bij de platforms. ,,Alsof ze gewoon op een dag de deur hebben dichtgetrokken en nooit meer zijn teruggekomen.”

Mijn voorkeur voor desolate plekken brengt me langs leegstaande fabrieken, verlaten spoorlijnen, autokerkhoven, scholen, zwembaden en soms hele dorpen. Het zijn vaak locaties die een duidelijke functie hebben gehad. Niet perse mooi, maar met zorg gebouwd om lang mee te gaan. Daarom staat het er nog. Ik houd van die zichtbare vergankelijkheid. En de verhalen die bij het object of locatie horen. Het kan nog zo verlaten zijn, er is altijd wel iemand die er op internet een stukje over geschreven heeft. Dat geeft het weer een ziel en je hebt een beter beeld van wat je eigenlijk nu fotografeert.  

Mijn fotografie is dus wel degelijk met urbex begonnen, maar de urbex locaties liggen vaak afgelegen in bijzondere gebieden. Langzaam heb ik daar ook meer oog voor gekregen en ben ook landschappen gaan fotograferen. Een andere tak van sport, maar wel eentje die onuitputtelijk is. Waar je ook bent, hoe je ook kijkt, en op welk tijdstip dan ook, het landschap blijft veranderen, je verbazen en prikkelen. Een feest om vast te leggen met de camera.

Dankbaar dat ik hier in Arto een deel van mijn werk mag exposeren. Het gaat een mooie mix van Urbex en landschappen worden. De opening zal half januari gaan plaatsvinden met een vernisage, ik zal daar uiteraard ook zelf aanwezig bij zijn om alle vragen over de foto’s, de reizen of de locaties te beantwoorden. Hopelijk tot dan!